الحلقة 18
"محممممممد"
انتبه محمد لانجى وهو واقف سرحان يبص على اميرة
راح على مكتبه وراحت انجى وراه
"شفت ياعينى مش على بعضها ازاى"
"اه شفت...ليه؟؟"
"رايحة تسأل عن حبيبها"
"هى ايه الحكاية بالظبط"
سألها محمد علشان يعرف هى عارفة ايه...وعلشان يكمل اجابات لاسئلة كتيرة عنده
"بص يا سيدى... اميرة من زمان كانت بتحب واحد جار جدتها وكانت بتتكلم عنه كتير اوى واحنا ف الكويت ولما نزلت الجامعة هنا.."
"ثوانى...هو انتى كنتى ف الكويت؟؟"
"ايوه ...قبل امريكا"
"مقلتليش يعنى"
"بجد مقلتلكش؟؟ عادى يعنى اكيد مجتش مناسبة"
"كملى الحكاية وبعدين"
"لما جت الجامعة هنا عرفت انه بيحبها وفضلوا يحبوا بعض لحد ما اتقدم لها وباباها ومامتها رفضوا وغصبوا عليها تسافر معاهم تانى.. من بعدها اخباره اتقطعت خالص حاولت تكلمه موصلتلوش وكل ما تسأل جدتها عنه تقولها متعرفش حاجة عنه لدرجة انى روحت سألتلها عليه اول ما جيت"
"روحتى تسألى على مين؟؟؟"
"على محمد اللى بتحبه...اسمه محمد برضه... روحت وعرفت انه مشى من هناك من بعد ما سافرت ...قعدت كام سنة على امل اى حاجة تحصل ولما يأست وافقت على عريس كان متقدم لها ... كانت هتتجوز وتسافر غصب عنها لحد ما..."
دخلت واحدة من الحسابات
"استاذ محمد ... اعمل ايه ف الكشف ده"
انجى"طيب انا هقوم اكمل شغلى"
محمد باهتمام"استنى يا انجى... سيبيلى الكشف يا ايمان وشوية وهبعتلك"
سابت ايمان الكشف... خرجت
"كملى يا انجى...لحد ما ايه؟؟"
"ايه يامحمد اول مرة تهتم بحكاية كده"
واتظاهر محمد بعدم الاهتمام
"اصل الحكاية غريبة شوية وعندى فضول اعرفها...كملى"
"المهم بقى ف سوم سمعت مامتها وجدتها بيتكلموا وعرفت ان محمد راح سأل عليها وانه فاكرها ومتجوزش... من لحظتها قررت انها مش هتتجوز وفعلا صممت انها تسيب عمر وتعبت لحد ودخلت المستشفى بعدها مامتها وباباها استسلموا وقالولها انهم موافقين"
"بعد ايييييييه"
"بعد ايه ليه...هى رايحة تسأل عليه ف شغله وان شاءالله هتلاقيه ونفرح كلنا انا وانت وهما"
مسك محمد الاوراق اللى قدامه... بعد ما عرف كل حاجة
"هى دى جيجى اللى كانت بتتكلم عنها... ازاى انا مربطتش انها راجعة من امريكا وبين ان اميرة كانت بتحكى عنها
"هييييييه...روحت فين"
"سرحت بس ف الكشف اللى جابته ايمان"
"طيب هروح اكمل شغلى"
"ماشى"
خرجت انجى من المكتب... ساب محمد الكشف اللى ف ايده
مسك ورق اميرة... فضل يبص لصورتها اللى على الشهادة
"وحشتينى اوى اوى يا حبيبتى... معقول تكونى جاية تدورى عليا ... مش هينفع اضيعك من ايدى تانى...مش ممكن ابداااا"
اميرة طالعة تجرى على سلم الفيلا...لمحتها منى...طلعت وراها
"مالك يا اميرة"
دخلت اوضتها وحست انها اخيرا وصلت للمكان اللى تقدر تخرج فيه كل اللى جواها... منى وراها
"مالك يا اميرة فى ايه"
"شفت محمد"
وباستغراب
"وبعدين...ايه اللى حصل يخليكى عاملة كده"
"شفته مع جيجى... محمد خطب جيجى"
انهارت اميرة ...منى ساكتة مش مستوعبة الصدفة
"تخيلى يا ماما لما اشوف الاتنين وابقى خايفة اى حاجة تبان عليا... محمد مدير الحسابات ف الشركة اللى جيجى بتقدم لى فيها... ويبقى خطيب اقرب صاحبة ليا.. انا كنت خايفة مقدرش امسك نفسى من الصدمة ... كنت مرعوبة جيجى تفهم ولا تحس بحاجة... انا حاسة انى بموت يا ماما"
حضنتها منى وهى قلبها موجوع عليها
اميرة بتعيط ف حضن مامتها
"ومحمد عمل ايه"
"معملش حاجة... اتفاجئ زى ما انا اتفاجئت"
"اميرة... هيبقى صعب اوى لو روحتى اشتغلتى معاهم"
"مش هقدر طبعا... انا ما صدقت انى مشيت من هناك مع انى مكملتش 10 دقايق بس حسيت انهم كتير... مش هقدر استحمل يبقوا هما الاتنين قدامى"
"ايوه يا اميرة... خليكى بعيد احسن ومع الوقت هتنسى"
"ياريت اقدر انسى يا ماما"
رن موبايل اميرة
"مين"
"دى جيجى"
ردت اميرة وهى بتحاول صوتها يبقى عادى
"ايوه يا جيجى... انا ف البيت... لا ملقيتوش... سألت ف المدرسة قالوا سافر السنة اللى فاتت ومحدش يعرف عنه حاجة...لا خلاص هدور فين... جيجى متقدميش الورق بتاعى... لا مش عايزة اشتغل هقعد ف البيت احسن ... انا كويسة... غصب عنى يا جيجى لازم اكون متضايقة... كنت على امل الاقيه وخلاص ملقيتوش... مش هعمل حاجة... طيب هستناكى...مع السلامة"
سألتها منى بعد ما خلصت
"صدقتك؟؟"
"اه... تخيلى ياماما انها حاسة بيا اوى وبتقولى انها هتجيلى تقعد معايا... بتحاول تخفف عنى...متعرفش ان جرحى صعب اوى... ربنا يقدرنى انى اداريه"
انجى داخلة مكتب محمد
"محمد ايه ده"
"ايه ؟؟"
"الشغل اللى انت خلصته ده فيه لخبطة كتير اوى"
"لخبطة ازاى ...ورينى"
"اهو... ده انت كأنك مركزتش خالص"
"طب سيبيه يا اميرة "
"اميرة؟؟"
واتخض محمد لما اتلخبط ف الاسم واتظاهر باللا مبالاة
"اصل انا كنت مع ممدوح بيه وكنا بنتكلم على اميرة وقالى انها ممكن تيجى تستلم من يوم السبت"
"طيب متتلخبطش ف اسمى تانى لو سمحت"
"حاضر... انا اسف يا انجى"
"انا كلمت اميرة وقالت انها مش عايزة تيجى تشتغل"
وانفعل محمد
"لييييييه"
"هى اتصدمت لما ملقيتش حبيبها وشكلها عايزة تفضل ف البيت شوية"
"بالعكس المفروض تيجى وتشتغل ومتسيبش نفسها للزعل... وبعدين انا اتكلمت مع الراجل خلاص مينفعش تحرجنى"
"حاضر يامحمد هقولها بس انت منفعل ليه"
"مش عايز اتحرج ... يعنى اللى جاية من ناحيتنا تقصَر رقبتنا"
"ولو انى شايفاها عادى بس ماشى هقنعها تيجى الشغل... انا اتفقت معاها انى رايحة لها بعد الشغل"
"طيب"
"وعلى فكرة بابا جاى بعد بكرة وقاعد شوية علشان نجهز للخطوبة"
"بسرعة كده؟؟"
واستغربت انجى
"بسرعة ايه؟؟"
"انه عرف ييجى مصر يعنى"
"اه... وبيقول انه أجَر فيلا... كويس علشان نبقى نعمل فيها الخطوبة"
محمد تجاهل كلامها... مسك الاوراق وانشغل بيها
"هسيبك تكمل شغلك... اوعى تتضايق انى ممكن انشغل شوية مع ايمى...اصلها وحشانى اوى "
"لا براحتك"
انجى عند اميرة... الاتنين ف الاوضة
اميرة متماسكة قدام انجى وبتحاول تقنعها انها اتقبلت الامر الواقع
"تصدقى محمد النهاردة كان من كلامه حاسس انك مش هتلاقى محمد"
"هو عرف ايه بالظبط"
"انا حكيتله كل حاجة... استغرب حكايتك اوى"
"ليه يا جيجى"
"ليه ايه"
"ليه حكيتيله"
"انتى اتضايقتى؟؟ انا كنت بتكلم عنك عادى وهو كان مهتم اوى يسمع الحكاية"
"وبعدين"
"مفيش... بس بيقولك لازم تيجى تستلمى الشغل يوم السبت ومينفعش تستلمى للزعل وتقعدى ف البيت"
وحست اميرة ان محمد بيحاول يساعدها تكفيرا للى حصل منه غصب عنه وهو انه خطب صاحبتها... اتضايقت من احساسها انه بيشفق عليها وهو مكمل حياته عادى
لقيت نفسها بترد بسرعة على انجى
"قوليله مفيش حاجة تخلينى ازعل... وهستلم الشغل ف المعاد"
رن موبايل انجى...ردت بسرعة
"الو... ازيك يا حبيبى... انا عند ايمى... متقلقش معايا العربية... طيب هستناك...مع السلامة"
اميرة بتتظاهر انها بتتسرح قدام المراية... والغيرة بتقطع قلبها
"ايمى قومى البسى"
"البس ليه؟؟"
"محمد عازمنا ع العشا"
"لالا مش قادرة انزل...روحى انتى"
"انتى ليه عايزة تحبسى نفسك هنا... قومى انزلى معانا وغيرى جو"
"معلش يا جيجى سيبينى براحتى"
قامت انجى وفتحت الدولاب... طلعت هدوم لاميرة
"يالا ...البسى علشان هتنزلى معانا"
محمد قاعد ف مطعم مستنى اميرة
كل شوية يبص ف الساعة... هو عزمهم مخصوص علشان يشوف اميرة... مقدرش يستنى لحد ما تيجى تستلم الشغل
شافهم داخلين... حس ان قلبه هيسبقه ويحضن اميرة
شاف انجى بتشاور له... رجع تانى يفتكر الوضع الصعب اللى هو فيه
انجى هى خطيبته... واميرة حبيبته
اميرة لما شافته مقدرتش تمنع قلبها انه يدق ولا قدرت تنكر انها فرحانة انها هتشوفه... حاولت تسيطر على اعصابها علشان انجى متحسش بحاجة
انجى سلمت على محمد
ومد ايده يسلم على اميرة...مدت ايدها تسلم عليه
لمحت الساعة اللى جابتهاله اول مرة جت فيها مصر
عملت انها مخدتش بالها
"ياترى هو قاصد ولا دى صدفة"
قعدوا مع بعض... اميرة بتحاول تجنب انها تبص له
انجى اكتر واحدة بتتكلم ف القعدة
محمد مش بيوجه لها كلام غير بسيط والاغلب انه بيرد
اميرة ساكتة ومش بتتكلم غير بترد على انجى
طلبوا العشا واول ما خلصوا
اميرة"انا هقوم يا جيجى علشان متأخرش"
محمد"هتقومى لوحدك ازاى.. انتى اكيد جاية مع انجى ومينفعش تاخدى تاكسى"
انجى"ايوه طبعا متروحش لوحدها... انا هوصلك"
محمد"تحبوا اوصلكم انا ...سيبى عربيتك يا انجى واوصلكم"
اميرة"متتعبوش نفسكم يا جماعة انا هاخد تاكسى عادى وروحوا انتوا"
محمد"لا طبعا ميصحش"
انجى"روح انتى ياحبيبى وانا هوصلها واروح ع البيت"
وافقها محمد...دفع الحساب ووصلهم لحد العربية
ركبت اميرة جنب انجى... ومحمد بيبص على اميرة والعربية ماشية
لما مشيوا...ساب عربيته مركونة ... وقف تاكسى
"ورا العربية دى لو سمحت"
مشى محمد بالتاكسى ورا عربية انجى
لما وقفت عربية انجى قدام الفيلا
نزلت اميرة... ومشيت انجى بعد ما شاورت لها
لما اتأكد محمد ان انجى مشيت ...نزل من التاكسى
كانت اميرة لسه بتدخل من باب الفيلا
"اميييييييييرة"
التفتت اميرة... شافت محمد جاى ناحيتها
"استنى عايز اتكلم معاكى"
بلا ارادة خرجت اميرة تانى من الفيلا... ومشيت مع سور الفيلا بعيد عن الباب بعد ما اتأكدت ان انجى مشيت
الشارع هادى... منطقة كلها فيلات... وقفوا بعيد عن باب الفيلا
"انا افتكرتك اتجوزتى... انا محبيتش انجى"
"انا متجوزتش لانى مقدرتش انساك... وسواء حبيت انجى او لأ النتيجة واحدة"
"لا مش واحدة... انا بحبك انتى"
"مينفعش يا محمد... احنا مش هنعاند النصيب"
"انا عرفت كل حاجة من انجى... انتى راجعة مخصوص علشانى...صح؟؟"
"بس ملقيتكش... لقيتك خطبت اعز صاحبة ليا"
"متلومينيش يا اميرة"
وبدأت تختنق بدموعها
"والله ما بلومك على خطوبتك لانجى... انا بلوم الظروف اللى فرقتنا من سنين ...بلوم نفسى انى استسلمت... بلومك انك سيبتنى وقتها واحتارت كرامتك وبعدت عنى... احنا الظروف كانت ومازالت اقوى مننا"
"انا بحبك انتى يا اميرة... والله ما حبيت غيرك"
اميرة وهى بتعيط
"عارفة ... بس انجى متستاهلش مننا كده... مينفعش يامحمد اصدمها الصدمة دى"
"خليكى انتى بعيد وانا هقولها"
"اوعى تقولها حاجة... مش انا اللى اخطف خطيب صاحبتى"
"انتى حبيبتى من الاول"
"بس انت خطيبها هى"
"انا هقولها"
"لو قولت لها حاجة مش هخسرها يا محمد وهتبقى خسرتنا احنا الاتنين"
"يعنى هنفضل نتعذب كده؟"
"لا... انا هنسحب من حياتكم بس بالتدريج ... اعتبرنا متقابلناش"
كانت بتعيط وهى بتقوله الكلام اللى وصلتله بعقلها
التفتت علشان تمشى وترجع الفيلا
مسكها محمد من دراعها...لفها ناحيته
"انا بحبك يا اميرة"
ضمها ليه...حضنها وهى بتعيط
حست بحبها الكبير وهى بتحضنه...شوق السنين اتجمع ف اللحظة دى
"انا كمان بحبك اوى"
دخلت عربية الشارع ...ومع نور العربية
فاقت اميرة من استسلامها ليه
بعدت عنه بسرعة
"زى ما اتفقنا يا محمد... لو قلت حاجة لانجى هتخسرنا احنا الاتنين"
جريت وسابته ودخلت الفيلا وهى مقتنعة تماما باللى اختارته
